Hermiona

To była dla nas ogromna niespodzianka. W ogonku ustawiła się z nami Hermiona lat 87. Nie widziałyśmy się kawał czasu, bo dziewczyna przebywała od lat w Londynie. W ogóle była obieżyświatem, więc miałyśmy nadzieję, że Hermiona wniesie w nasze rutynowe oczekiwanie na przyjazd furgonu z piekarni aromat pieprzu i wanilii. W takiej sytuacji zapach świeżego pieczywa z nocnego wypieku tracił na swej atrakcyjności.

– Trochę mnie tu nie było – zagaiła Hermiona – ale Rowling nie chciała mnie puścić z Londynu.
– Ta od Harry Pottera? – zdziwiła się Dziunia lat 59, która jako najmłodsza z nas zaczytywała się powieściami dla dzieci i młodzieży.
– Ta – przytaknęła Ermi.

Ermi to był nasz autorski skrót od Hermiony. Brzmiał mniej germańsko, bardziej wildecko, do czego przykładałyśmy wagę. Albowiem wszystko powinno być dla nas bliższe niż jest, a jak stanie się bliskie, to można pomyśleć o całkowitym scaleniu.

– Nie czytałam jej książek – przyznała Ermi – choć Rowling mnie do tego zachęcała. Ale trudno czytać teksty o sobie. A ja byłam pierwowzorem pewnej postaci, ale zabijcie mnie, nie wiem, jakiej.
– Długo cię nie było… - westchnęła Kunia lat 90.
– Macie o to pretensje?
– Broń Boże – odpowiedziała Gertruda lat 77. – Tylko modliłyśmy się za ciebie.
– Tęskniłyśmy – powiedziałam zgodnie z prawdą. – Z osobą, z którą odczuwamy więź jest tak, że jak wróci, to od razu zapomina się o rozłące. Jest tylko sama radość z kontaktu.
– A spotkałaś się z pierwowzorem Harry Pottera? – indagowała Dziunia.
– Adela ma rację – poparła mnie Malwina lat 92. – Bardziej troskałyśmy się, co z tobą jest, że nie dajesz znaku życia. Czy nie chorujesz, czy wpadłaś w łapska brutalnego amanta, wreszcie czy nie znudziłaś się nami. Rozumiesz, troska.
– Dziękuję.
– Co z tym Harrym Potterem? – niecierpliwiła się 59-latka.
– Pierwowzór był straszny. Miał brud za paznokciami, mlaskał i cuchnął jak stary kozioł. Ale Rowling zależało, by momentami na kartach jej książek pojawiała się groza.
– Czy przynajmniej zarobiłaś coś na tym pierwowzorowaniu? – dociekała wścibska Pela lat 83.
– Jasne. Stawiam dzisiaj pieczywo.

W sumie wolałybyśmy wanilię, bo świetnie odstrasza komary, meszki, a nawet kleszcze, ale to była i tak świetna wiadomość. Najbardziej jednak cieszyła nas obecność Ermi.