Władek poprawił klimat

– Tej, przesuń się – poprosiła dobra Lwinka.

– Co za twarde siedzisko – narzekała dostateczna Kunia. – Czy tu czasem nie wystaje sprężyna?

– Zamówiłeś kebab czy pizzę? – dopytywałam.

– Dziewczynki, napijecie się dwuprocentowego mleka bezalkoholowego czy może bardziej miałybyście ochotę na lekko sfermentowany kompot ze śliwek? – proponował przedwojenny gospodarz.

Znajdowałyśmy się w pieczarze powstańca, który zaprosił nas na transmisję ceremonii rozdania Oskarów. Byłyśmy gotowe oglądać relację na żywo przez całą noc, więc każda z nas zabrała ze sobą grube wełniane skarpety, śpiwory oraz lokówki.

– To może włączysz wreszcie telewizor?

– Mamy jeszcze sporo czasu. Myśłałem, że najpierw rozgrzejemy się jakimś dobrym filmem. Mam kilka płyt z arcydziełami kina.

– Nie zgadzam się na żadnego pornola – zastrzegła się bogobojna Trudzia lat 77. – To się po prostu nie godzi.

– Przygotowałem Nie lubię poniedziałku.

– Co to za komedia? – zdziwiła się Kunia. – Czym ty chcesz nas rozgrzać?

– W zanadrzu mam też Hubala oraz pierwszy odcinek Czterech pancernych i psa.

– Włącz nareszcie telewizor! – podniosłam głos.

– Dobra, dobra – uspokajal Władek. – Nie macie gustu, paniusie.

– Skąd ten śnieg? – Lwinka, wpatrując się w rozjaśniony ekran telewizora, rozdziawiła szeroko buzię ze zdziwienia.

– A gdzie rozdają nagrody? – dociekał podwójny AK-owiec.

– W Hollywood.

– Zobacz, jak ta pogoda potrafi błyskawicznie się zmienić – odparł niezwruszony powstaniec. – U nas się ociepla, a u nich śnieży. Ot, życie.

– W Kalifornii? – nie dowierzała Trudzia.

– Musisz wyjść na balkon – zwróciłam się do Władka. – Ubierz się ciepło, bo będziesz do rana stać tam z dipolem w ręku.

– Z czym?

– Z anteną.

– Ale po co?

– Będziesz poprawiać klimat.

To nie był zły pomysł. Władek od lat już emanował dziwną siłę, która potrafiła opromienić także osoby stojące w jego pobliżu. Ściągał na siebie dobre fale, dzięki czemu nasz ogląd świata potrafił sięgnąć gwiazd.