Na pełną epę!

W piątek poszłam na ulicę Skrytą w Poznaniu i w biurze ogłoszeń zamówiłam gazetowy anons złożony z klikunastu słów. Brzmiał on tak: „Kulturalnej kobiecie potrzebny mężczyzna do sprzątania. Mam brudne okna i koty pod łóżkiem. Nie możesz mówić „czyściutki”, ani używać innych zdrobnień. Jeżeli nie potrafisz się uwijać, nie dzwoń”. I podałam numer telefonu. Ogłoszenie ukazało się dziś, co zrozumiałam już o godzinie 6.11. Właśnie wtedy zadzwonił pierwszy jegomość.
– Nie zdrabiam, ale klnę jak szewc – właściciel tubalnego głosu nawet się nie przywitał. – Z tymże jak mnie poprosisz, będę mówił tylko „kuźwa”.
– Cóż – westchnęłam ciężko. – Mogę puścić muzykę na cały regulator. Lubi pan Fogga?
– Ile masz lat, skarbie?
– 74.
– Ile?
– Ale czuję się na 46!
Nawet nie odpowiedział. Przerwał połączenie, a ja nawet się ucieszyłam, bo bardzo głośno lubię słuchać jedynie Wagnera. W każdym razie ten telefon mnie rozbudził, więc wstałam z łóżka i udałam się do łazienki, by umyć zęby. Nie doszłam jednak, gdy telefon znów się odezwał.
– Dzień dobry. Dzwonię z ogłoszenia. Mam na imię Karina.
– Przecież zaznaczyłam, że szukam mężczyzny do sprzątania.
– Tak, ale wspomniała pani też o kotach. Mam dwa miłe kociaki. Tylko 20 złotych od sztuki. Na pewno będzie im dobrze pod pani łóżkiem.
– Pani ma kota?! – wrzasnęlam.
– Dwa!
Tym razem to ja się rozłączyłam. Spojrzałam groźnie na telefon, a on, nie rozumiejąc mego oburzenia, znów się odezwał.
– Halo! – krzyknęłam.
– Co się pani drzesz na pełną epę?
– Na pełną epę? – potulnie ściszyłam głos niemal do szeptu.
– Ile pani ma tych okienek?
– Panie, jak chcesz pan robótkę, to kup se w sklepiku włóczkę i szydełkuj!
– Od razu wyczułem, że to ogłoszenie jest podejrzane.
– Niby dlaczego?
– Nie zrobisz ze mnie pedałka! Nie będę robić na drutkach!
Nie wytrzymałam i dziko wrzasnęłam. Na pełną epę. Podobnie po kilku następnych połączeniach. Po 13 rozmowie wyłączyłam telefon. Usiadłam na fotelu, smutnie patrząc na brudne okna. Wokół mnie zalegała cisza. Koty pod łóżkiem też zaklęcie milczały.