Wiadomo, że wszystkie dziewczyny z poznańskiej Wildy oglądają od czasu do czasu telewizję i łapią przez ekran zachwaszczone słownictwo, które się przyczepia do języków, a potem pleni się bez umiaru po całym kraju. „Chujowa sytuacja”, chciałoby się napisać, gdyby nie istniały granice przyzwoitości w opuszkach palców, które nie są narażone na ordynarność emitowaną przez monitory zdeprawowanych odbiorników telewizyjnych.
– Adela, a jeśli ja muszę? – spytał mnie kiedyś powstaniec lat że hohoho.
– Co musisz?
– Kląć – uściślił podwójny AK-owiec, czyli były żołnierz AK oraz Anonimowy Kobieciarz w jednym.
– Dlaczego chcesz bluzgać?
– Bo szukam dojścia do mydłków, którzy nigdy nie byli w prawdziwych kanałach – wyznał mój przyjaciel o imieniu Władek.
– Masz na myśli chłystków z rządu?
– Nie tylko. Z parlamentu też.
Powstaniec Władek ma tyle lat, że może wszystko mówić, bo niczego się nie boi. Może wystawiać na słońce swoją przerośniętą prostatę, plątać do woli swoje żylaki i wiązać do hemoroidów gumę do skakania dla dziewcząt z okolicznych szkół podstawowych. Nikt mu nic nie zrobi. Zbyt wiele orderów od Lecha Kaczyńskiego ma w prywatnej kolekcji, by teraz się obawiać kogokolwiek.
– Jak to jest mieć odznaczenie? – spytałam grzecznie, choć wcale mnie ta kwestia nie interesowała szczególnie.
– To zależy od kogo.
– Jak to?
– Pomyśl, gdybyś miała coś od Mieszka I, jakbyś się czuła?
– Czy ty zawsze musisz mnie postarzać?
– Ja mam od poległego prezydenta. Gdybym dostał teraz od tego podległego, to nie byłoby tak samo.
– Zaraz, czyli liczą się słowa nie takie a takie, lecz od osoby, która je wypowiada? Choćby był to bełkot najgorszy?!
– Ba!
Nie napisałam wcześniej, że leżeliśmy z powstańcem lat że hohoho w jednym wyrku, ale po takim tekście miałam wrażenie, że chce osłabić moją czujność. Przygotować grunt na wciskanie mi każdego kitu. To nie mogło się udać. Zaprotestowałam i wywaliłam go na zbity pysk. Ma w końcu swoje własne lokum, niech tam nocuje!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz