Hak

– Mam haka na Trumpa – obwieściła Kunia lat 90.
– Że niby co?

Nagle nasza koleżanka wyciągnęła zza pazuchy metalowy hak, który mógłby być holowniczym, gdyby nie to, że nie tkwił pod lub nad zderzakiem, lecz w malutkiej dłoni dziewczyny z poznańskiej Wildy.

– Etam, taki hak – wzruszyła ramionami Gertruda lat 77. – Co najwyżej w uchu możesz sobie nim pogrzebać.
– Dlaczego nie jest to hak na Macierewicza? – indagowała Malwina lat 92.
– Antoni jeszcze złapie mój haczyk – odgrażała się Kunia. – Na razie tylko rzucam zanętę, Ten konkretny hak mam natomiast na polityka innego rangą. Bo kimże jest Antek przy Donaldzie? Płoteczką, rybką akwariową, meduzą. Owszem, poparzyć się można, ale tylko to.
– Uważasz, że Trump byłby zdolny uczynić nam większą krzywdę? – dopytywałam. – Szaleństwo to szaleństwo, niezależnie od powłoki, która je przykrywa.
– Może przy okazji wyhaczysz jakąś miłość? – rzuciła Pela lat 83.
– Coś w tym może być – zadumała się Kunia.
– Chłop wygląda atrakcyjnie tylko do momentu jego wyboru przez kobietę – uznałam. – Potem przestaje myć zęby.
– To jak Trump całuje młodą żonę? – zdziwiła się Lwinka.
– Politycy nie całują.
– Jak to?
– Oni tylko ruchają – dosadnie wyraziła się Kunia. – Dlatego zorganizowałam sobie hak. Żeby w chwili gwałtu móc się obronić.
– Czyli Macierewicz nie jest zdolny do gwałtu? – przyznaję, że mnie zatkało. – Nie chce mi się w to wierzyć.
– Antek jest zdolny tylko do gwałciku. Dlatego na niego mam haczyk, a nie haka.
– Chyba też się uzbroję – obiecała Pela. – Tylu łapserdaków krąży po ulicach...
– Najgorsze typki zabierają miejsce na ekranie telewizora – orzekła arbitralnie Lwinka. – Jaj mam 54 cale, więc mam prawo być przestraszona.
– Czy masz też hak na Putina? – spytałam Kunię.
– Na niego ostał mi się jeno sznur...
– Sznur? Ja protestuję!

Zaprotestowałam, bo Sznur, czyli Siergiej Sznurow był wokalistą grupy muzycznej Leningrad, która w swych utworach krytykowała Kreml. Uważałam, że warto ważyć środki na gamoni. Hak – jak najbardziej. Od niego można rozpocząć.