Kochany Eugeniusz, czyli Ojgyn z Pnioków przetłumaczył mnie, dodając wiele od siebie. Uradował mnie tym ogromnie i dziś przytaczam cudny efekt jego starań:
„Ufifrane, côrne gôrki.”
Wiycie, cowiek mô pôrã roztomajtych sztufów we swojim żywobyciu. Jô już kiejsik pisôł ło tym jak to roztomajcie sie ukłôdô we życiu, jak to nasze życie poradzi zakolić, nasztrichowac ring. Napoczynô cowiek łod utropy, łod takigo ci uwijaniô sie, coby szafnóńć sukcys ale zółwizół na łostatku wykôże sie, iże te nasze côłke życie jes na isto festelnie nudne, doswkiyrne i cióngnie sie jak cuch po galotach. Nó, bo dejcie pozór: Dlô śpikola trzi lata starego sukcysym jes niy naprać już do galot! Dlô dzieciôka dwanôście lôt starego sukcysym jes mieć mocka przocieli. Dlô modzioka łoziymnôście lôt starego sukcysym jes mieć już „prawo jazdy”. Dlô kôżdego modzioka dwadzieścia lôt starego sukcysym jes pôrzynie sie, dupczynie. Dlô cowieka kajsik kole trzidziyści piyńć lôt starego sukcysym jes mieć już moc pijyndzy.
I terôzki sztrichujymy ring naobkoło ... Dlô cowieka piyńćdziesiónt lôt starego sukcysym jes ... jesce mieć pijóndze. Dlô knakra szejśćdziesiónt lôt starego sukcysym jes jesce porzynie sie, dupczynie. Dlô starego purta siedymdziesiónt lôt starego sukcysym jes mieć jesce „prawo jazdy”. Dlô takigo juzaś starzika siedymdziesiónt piyńć lôt starego sukcysym jes mieć jesce (żywych) przocieli.
Nó, i dlô zwiykowanygo cowieka łoziymdziesiónt lôt starego sukcysym jes ... niy naprać do galot!
Ja, ja, nasze żywoycie jes na zicher festelnie zmierzłe, bo – jak ci to kiejsik tuplikowała jedna moja kamratka ze Poznaniô, Adela 73 – skłôdô sie łóne ze za tela powtôrzajóncych sie uczynków. Rachowaliście, wiela kilo zęście już we życiu wysrali? Wiela myjtrów pazursków żeście se już do terôzka łoberzli? Wiela to już razy pedzieliście „pyrsk” a wiela „trzim sie”? Wiela tyju żeście już wysłepali, i wiela kafyjów żeście zapôrzyli. Choby to tyż i byli te wywołane u nôs „szatany”, to przecamć z niynôgła idzie przi nich na zicher usnóńć.
– Bo rzyknijcie mi, co tyż we życiu niy jes nudne? – pytô sie ta moja kamratka Adela 73.
– Eźli to mô być kolyjne przifurgniyńcie boczóni? Ryjda noworóczno naszygo prymasa? Anpróba u szwocki? Harynki we zalywie na zanie?
– Nó niy, żôdyn mi przecamć takich belafastrów niy wmówiW – rzóńdzi dalszij Adela 73. – Wszyjsko ci jes stopieróńsko doskwiyrne i blank niyszpanowne. I beztóż tyż zycie na Ziymi jes ci gynał tym, co ci nóm sie przitrefi we Piekle. Tam tyż przecamć foltruje sie ... nudóm i smóndym.
– Na isto Adela? – nastyknółech słówecko wciepnóńć ...
– ... bali i we niybie jes podanie – cióngła dalszij Adela 73. – Jużcić puszczóm ci tam tyż nastympne łodcinki „Mółdy na sukcys”, abo jakij inkszyj brazilijskij „Dupelindy”, ale we raju kipniesz tak by tak na łostatku ze ... nudów. Ło tym czyścu blank juz niy spómna, bo sóm ino pomyślónek ło prógramowaniu mojij waszmasziny już ci mie blank poradzi uspać.
Myślôłech, co to już styknie teho wajaniô ale niy. Adela 73 poradzi sztyjc i jednym ciyngiym gôdać jak sie fest rozfechtuje ...
– Bo, Ojgyn, kuknij, terôzki czas na powtôrzalny kapitel, znacy ułosobiyni nudy we póstaci Władka lôt 94, mojigo – jak miarkujesz Ojgyn – kamrata. Zaklupôł ci do dźwiyrzy. Mógby ci łón przeca kiejsik zaklupać: klup-klup abo stuk-klup-klup-stuk, lebo tyż klup-stuk-stuk.
– ....
– Łozewrziłach dźwiyrze a zôwiasa ze nudów zazgrzipiała ...
– Adelko, a cóż to za łochyntole zwyrtajóm sie po Wildzie (takô dziylnica Poznaniô)?
Władek lôt 94, wlôz rajn do antryju a zôwiasy wyraziyli swoja zmierzłota tuplowanym zgrzipiyniym.
– Nó, terôzki to jich jes już deczko mynij – łodrzykła Adela, zaziyrajónc wymółwnie na Galanta lôt 94.
– Niy miarkujesz Adela, jak jô festelnie kciôłbych wysnożyć côłkô dziylnica ze tych podyjzdrzanych friców.
– Brudne gary ... . – pedziała jak to Poznaniôczka po polskimu.
– Adela, niy przesôdzej. Niy móm rebulika! – łodpedziôł Władek lôt 94.
– Brudne gary ...
– Niy Gary, a Harry, Brudny Harry, Gary , to bół tyn istny szłszpiler, ftory sie Cooper mianowôł.
– Gôdóm brudne g a r y .
– Ja, ja, jô jes gryfny i urodny jak Gary, a stanówczy i moreśny jak Harry. Brudny Gary ... to mi sie tyż zdô, tyż mi sie podobô!
– Władek! – znerwowała sie Adela – ausgus jes pôłnufifranych gorków! Môsz razym pomyć szkorupy. To bydzie twój wkład we wysnozynie dziylnicy – fest bodlawo dociepła Adela 73.
Myślôłech, co to już bydzie wszyjsko, co łoszkliwe i skuplowane ze nudóm, ale niy, Adela rzóńdzióła dalszij.
– Pierónym nudno jes cichtować, zbiyrać szprymy Władka lôt 94 przi pomywaniu. Alech do łobrania miała „Isaura” we telewizyji lebo smówiynie różańca. Nó ja, na wyłóżynie mojogo szarłatnygo zegówka na fynsterbret jes już deczko za niyskoro i ... za zimno.
– Nó, miarkuja Adela, co wszyjsko juz jes do porzóndku, prôwda?
– Ja, ale beztóż tyż jô bańtuja sie prociwtymu, co podzim musi być ... nudny! ...
– Nó, pomywej, a wartko pomywej! Fómlujesz choby krynt na podzim ... abo jak bober na wiesna!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz