Odszczeknij się.

Bóg pomieszał ludziom języki na wieży Babel i nieco w głowie też. Nieporozumienia wynikające z wzajemnego niezrozumienia doprowadziły niektórych frustratów do zemsty, czyli działań niecnych. Postanowili oni odegrać się na słabszych, bo tak to chojracy zwykle czynią. Mianowicie zabrali się za wilka, by stworzyć z niego wiele psich ras. Ale jedno im się nie udało. Psy nadal porozumiewają się jednym językiem. Yorki, niemieckie owczarki, czy kaukazy ujadają nadal w zrozumiałych dla siebie wspólnych szczekach.

Wczoraj zaobserwowałam, jak jeden jamnik schowany pod kawiarnianym stolikiem wzbudzał wściekłość przechodzących na smyczy przedstawicieli innych ras. Nie jestem żadnym doktorem Dolittle’m, ale usilnie starałam się dociec, co one sobie przekazują. Doszłam do wniosku, że jamnik jest psim agentem ubezpieczeniowym. Wzbudzał zaufanie, wyglądał dostojnie, no i w każdą dziurę gotów był wejść, byle podpisać polisę. A że jamników jest dość spora ilość w pieskiej populacji, to swym natręctwem wzbudzają agresję. Stąd to ujadanie na ulicy.

– Pieskie życie – powiedział Władek lat 94, który towarzyszył mi w spacerze. Po wczorajszej przygodzie był mało wyszczekany, nawet łasił się do mnie.
– Jak sądzisz, przyjacielu, które pieski machają ogonkiem?
– Te, które obracają się w usługach.
– To znaczy?
– No wiesz, szorstkowłosi kelnerzy, suki prostytutki, czy eksplorujący każdą norę agenci ubezpieczeniowi.
– A co sądzisz o warczących buldogach?
– Psy funkcyjne. Przeważnie z wykształceniem penitencjarnym. Najczęściej mają brunatną maść lub czarne koszule.
– A mopsy?
– To śpiochy, które najchętniej spędziłyby całe życie na trawce.
– Władziu, a skąd ty znasz się tak na psach?
– Bo cię zagryzą, jak się nie odszczekniesz – warknął Władek lat 94.

No i doszłam do sedna, czyli do protestu. Wydaje nam się, że zdobyliśmy wiernych przyjaciół, tymczasem oni nas terroryzują. I przeciw temu protestuję. Bo jestem niezależną kotką.