Priorytet ujemny.

Stałyśmy w ogonku oczekującym na przyjazd dostawczaka ze świeżym pieczywem z nocnego wypieku. Pogoda się zmieniła, dmuchało mocno, co rusz psadało z nieba po kilka kropel deszczu – to wszystko kazało zamknąć nam jadaczki na kłódkę i bić się z własnymi myślami. I wtedy zamajaczyła mi się w oddaleniu postać Władka lat 96. Szturchnęłam ramieniem Kunię lat 89, która stała tuż za mną, by mi potwierdziła omamy.

– Czy to Anonimowy Kobieciarz? – upewniałam się.
– Adela, to chyba AK-owiec! – odpowiedziała zdziwiona przyjaciółka. – Co on tak szura?
– Włóczy stopami jakby to nie był on. Zwykle hasa, dlatego zapytałam ciebie. Zresztą o tej porze śpi. Może teraz lunatykuje?
– Władek, Władek! – zawołała Malwina, która stała w kolejce przede mną. – Cho no tu!
– Malwinia – rzekłam z wyrzutem. – Odzywaj się w pełnej krasie języka polskiego.
Oddalony od nas o kilkadziesiąt kroków mężczyzna przytknął rękę do oczu. Chyba nas rozpoznał, bo kiwnął dłonią i skierował się ku nam. Ja jednak ciągle nie byłam pewna, czy to powstaniec. Rysy twarzy niby jego, ale kaltka piersiowa wypchana jak u kulturysty.
Po chwili podszedł do nas. To był jednak Władek lat 96.
– Ale klata! – zaśliniła się Gertruda 59.
– Władku, czy mogę się do ciebie przytulić? – zaproponowała Elwira lat 77.
– Nie! – odrzekł opryskliwie AK-owiec.
Spojrzałam z czułością na wiekowego amanta.
– Mam priorytet ujemny – wyjaśnił powstaniec, po czym zwrócił się do mnie – Adela, dla ciebie to wyhodowałem.

Przed moimi oczami ukazał się niecodzienny bukiet.
– Czy to oświadczyny? – wyrwało mi się z wiosennej piersi.
– Byłem także fetyszystą, ale odkąd uświadomiłem sobie sobie swój priorytet ujemny, to wyhodowałem w miseczkach margaretki.
– To nie są margaretki! – zauważyła Kunia.
– No przecież nie tulipany!
– I co ja mam teraz zrobić z tym kwietnikiem?
– Zawieś na balkonie – doradziła Malwina.
– Po kim masz ten biustonosz?! – krzyknęłam.
– Czy to jest ważne? Adela, ja mam priorytet ujemny! Jasny gwint! Czy wiesz, co to znaczy?!

Nie wiedziałam, ale Władek przestał szurać, tylko we wzburzeniu pobiegł do swojego domu.