Odkrycie, że twój znajomy posiada kamienną metrykę wypisaną pismem klinowym każdą kobietę zwali z nóg.
- Mój akt urodzenia jest pożółkły – zareagowałam na tę wiadomość dopiero wtedy, gdy zadziwiony oddech wrócił do ust i mogłam wysyczeć swoje zdumienie.
Byłyśmy z Kunią lat 90 na spacerze i akurat szłyśmy ulicą Madalińskiego w Poznaniu, przechodząc obok sklepu spożywczego U ŻELA. Edward stał na rogu kilkanaście metrów dalej, popijając tanie wino z kilkoma tutejszymi młodziakami w przedziale wiekowym od 70 do 84 lat.
- Człowiek tyle dźwiga na swoim grzbiecie, a tu jeszcze w kieszeni od spodni trzymasz kamienną tabliczkę, bo zawsze może pojawić się jakiś krawężnik...
- Dzielnicowy? – wtrąciła się Kunia.
- Chowasz butelkę za pazuchę, a on i tak żąda od ciebie dowodu osobistego i PESEL-u! – poskarżył się Edek. – Mam tylko kamienną metrykę! A PESEL-u nie ma na tej tabliczce. Egipcjanie nie wypisywali takich pierdół!
- To ty nie jesteś stąd? – zdziwiła się Kunia.
- Geniu – Edek zwrócił się do kolegi – pokuśtykasz po trzy Zielone Buhaje?
- Się robi – zgodził się Eugeniusz lat 77. – Znowu na krechę czy może rzucisz bejmami?
Bejmy to po poznańsku pieniądze, ale Edek sprawiał wrażenie, że nie rozumie.Zdziwił mnie tym.
- Skąd pochodzisz? – spytałam.
- Miałem kiedyś bardziej oliwkową skórę – przypomniał sobie Edek.
- Ja do teraz używam oliwki Bambino – wtrąciła swoje trzy grosze Kunia. – To nie tylko wspaniały lubrykant, ale wychodzę z założenia, że produkty dla niemowląt mają najlepszy i najbezpieczniejszy dla mojej skóry skład.
- Urodziłem się w Egipcie. Dawno to było – Edek pociągnął ostatni łyk z butelki. – Jak cholera – dodał.
- Pamiętasz inwazję Napoleona?
- Ba!
Wrócił Geniu z trzema Zielonymi Buhajami, wręczając jedną z butelek Edwardowi.
- A hordy niewiernych?
- Ja jestem wierny kobietom – zadeklarował starzec, pociągając jednocześnie Zielonego Buhaja. – Ale jak ma się 1342 lata, to nie jest takie trudne. Wystarczy zostać wdowcem, by znów być kawalerem do wzięcia.
- No tak. – przyznałam mu rację.
Tymczasem Kunia dyskretnie pociągnęła mnie za rękaw, więc po kilku zdawkowych zdaniach pożegnałyśmy się i ruszyłyśmy w kierunku domu. Gdy przeszłyśmy kilkadziesiąt metrów, a Kunia uzyskała pewność, że Edek ani Geniu ją nie usłyszy, rzekła:
- Nie lubię starych dziadów.
Spontanicznie jej przytaknęłam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz