czwartek, 2 września 2010

Jak Wielki Kadr skadrował małe kadry.

Wczoraj tłumy dzieciaków ze szkół podstawowych i średnich wyszły na ulice. Zaanektowali ogródki kawiarniane na Starym Rynku w Poznaniu, popijając piwo, paląc papierosy i wspominając wakacyjne libacje alkoholowe oraz fantazjując na tematy niedoszłych seksualnych orgii. Spodziewałam się tych młodocianych rzesz, dlatego poprosiłam by powstaniec warszawski na spacer zabrał ze sobą aparat fotograficzny Zorkę 5. Władek lat 94 wprawdzie ma oko jak rosół rozlany na talerzu i miewa nieco kłopotu z ostrością widzenia, ale za to dobrze kadruje. Przez wiele lat był kadrowcem w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego, nosząc pseudonim Wielki Kadr.

Wsiedliśmy do tramwaju linii nr 9. Przy okazji posprawdzaliśmy bilety, bo jesteśmy ochotniczymi honorowymi kontrolerami (w skrócie Oh.K), ale żadnej gapy żeśmy nie znaleźli i w końcu bez żadnego dodatkowego grosza dotarliśmy w okolice Starego Rynku. Władek lat 94 po drodze kupił hot-doga. Przy okazji zabrudził się ketchupem. Przed posiłkiem koszulę miał w odcieniu miodowym, ale nie posłuchał mojej rady, by do hot-doga wziąć musztardę. Nie było mi szczególnie wstyd za niego, bo rozdzieliliśmy się.

Zaczęłam przysiadać się do grup młodzieńców. Kilka zgrabnych słów i żaden nie odmówił podciągnięcia nogawki i pokazania łydki. Smakowite i świeżutkie mięśnie brałam sobie na kolana, a Władek niepostrzeżenie cykał zdjęcia. (Ciekawe, kiedy je wywoła.) Zapewne zapytacie, po co to robiłam. Idzie o dwie kwestie. O pewien okres w historii Rosji, zwany Wielką Smutą oraz o szukanie młodego piłkarskiego narybka. O talent, który napnie łydkę i strzeli prosto w okienko.

Wiadomo, że w polskiej piłce nastał okres Wielkiej Smudy. Trenerzy mają wprawdzie oko mniej zamazane niż te z rosołu, ale nie mają takiego doświadczenia w kadrowaniu jak Władek lat 94. I wykorzystując moment, że chłopaczki wyszły w ilości ponadnormatywnej na miasto postanowiliśmy z Władkiem lat 94 zrobić bank danych polskiego piłkarskiego narybka. Trzeba ich przecież wykorzystać zanim się nie rozpiją i póki nie tracą kondycji. Lato w PZPN przecież minęło i trzeba się spieszyć.

I w tym miejscu protestuję. My za mało fotografujemy młodych piłkarzy. A mają takie fotogeniczne łydki. Piłkarski świat nam ucieka, bo nie umiemy zatrzymać w kadrze goła. Tfu, gola.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz