SIERPIEŃ W PIKA PIKA: "Ziemia obcykana".

– Czy do Polski przyjeżdża się w ciemno? – spytałam naiwnie.
– Jasne, że niektórzy jadą w ciemno – odpowiedział Jose Baptista. – Ja jednak wolałem najpierw pooglądać zdjęcia.
– Kupiłeś album z fotografiami ruin polskich zamków?
– Kolega, który studiował tu wcześniej, cyknął kilka ruin, mnie jednak to nie zniechęciło.
– Ziemia obcykana – stwierdziłam.
– Terra obcykana – Jose przyznał mi rację. – Terra po łacinie to ziemia, a ziemia i słońce decydują o jakości wina. Napije się ciocia wina?
– Jasne, Słoneczko – uśmiechnęłam się promiennie.

Jose Baptista potrafił zarazić ludzi uśmiechem. Ceniłam to, bo w cieniu poznańskich ruin nie każdemu chce się być radosnym. Polacy nie mają obcykanej pozytywnej postawy. Wydaje mi się, że wpływa na to rodzaj spożywanego alkoholu. Wódki mącą ludziom w głowach, piwo plącze myśli, natomiast wino rozwesela i czyni przyjaznym. Niestety, w naszym fyrtlu króluje piwo pomieszane z wódką. Fuj!

– Czy skosztuje ciocia wino Tierra? – zaproponował Jose.
– A ile kosztuje?
– W sierpniu ceny na wina są promocyjne, ale trzeba mieć obcykany cioci blog.
– To prawda – zgodziłam się. – Wróćmy jednak do poprzedniego wątku. Czy Poznań stał się dla ciebie ziemią obcykaną?
– W sensie, że mam fotograficzną pamięć? – Jose upewniał się, co do intencji mojego pytania. – Zdjęcia trzymam na przenośnej pamięci.
– Nie. Idzie mi o prowadzenie biznesu.
– Przepisy nie są ani zbyt wytrawne, ani nawet półsłodkie! W Hiszpanii nie pije się wermutów, bo one są zbyt gorzkie. Tymczasem w Polsce zasady prowadzenia działalności gospodarczej mają smak wermutu okraszonego plastrem kwaśnej cytryny.
– Reymont dziś nie miałby najmniejszych szans na publikację – orzekłam.
– Remontu na razie nie będziemy robić, ale będziemy rozwijać się – obiecał Jose.
– Czyli jednak jakoś tę obcą dla siebie ziemię obcykałeś!
– Ba! – skwitował Jose.

Jose chwycił za butelkę i rozlał Tierrę do kieliszka. I znów kolejne wino z Pika Pika miałam obcykane. Warto było!