Czym to trąci?

– Proszę księdza, proszę księdza – Lwinka zaczepiła wikarego, który akurat przeciągał się przed kościołem pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego na poznańskiej Wildzie – widzę, że ksiądz się wyspał.

– Bóg zapłać – odrzekł kapłan, przecierając zaropiałe oczy.

– Czy Wielkanoc swoje niepowtarzalne piękno czerpie z zachowań jedynie synów kościoła?

– Dlaczego tak uważasz, córko? – dziwne pytanie niemal stuletniej Lwinki zaskoczyło duchownego.

– Bo w takiej Andaluzji, proszę wikarego, podczas świątecznej procesji tylko dziady zakładają na łby niebieskie kaptury.

– Blue Ku-Klux-Klan? – zdziwiła się Kunia.  

– Na Sycylii noszą za to białe worki z otworami na oczy – zauważyłam. – Nawet chłopy przystojnie wyglądają w swych szkarłatnych płaszczach i zamaskowanych, podejrzanych facjatach.

– W Polsce wierni mają odkryte głowy – zauważył błyskotliwie wikary.

– Może i nasi świecą glacami – zgodziła się Lwinka – ale za to trącają się jajeczkami.

– Jak to trącają się jajeczkami?

– Ja też nie potrafię przejść obojętnie obok budzących się inicjatyw – stwierdziłam. – Wiosna szykuje kobietom wiele niespodzianek.

– Dodajmy, że okropnych – wsparła mnie Kunia. – Wręcz potwornych.

– A ja nadal nie rozumiem – duchowny po raz pierwszy tego dnia otworzył szeroko oczy. – O co chodzi z tymi jajeczkami?

– Idzie o to, że kobiety są skrzywdzone. Nawet same wstąpić do nieba nie mogą – wyrzucała Lwinka.

– Ależ mogą – zaprzeczył ksiądz, po czym wskazał ręką na kościelne wrota. – Zapraszam.

– Nie mogą – upierałyśmy się. – Mamy jedynie prawo do wniebowzięcia. Rozumie wikary? Nas się bierze! Same nie możemy wejść.

– Ech, to pusta dialektyka… – słabo bronił się kapłan.

– Widział ksiądz kobietę, która by się trącała?

– Nie widziałem – wikaremu z trudem przeszły przez gardło słowa prawdy.

– I dlatego my się wam odegramy – przyobiecała Lwinka.

A potem obróciłyśmy się na pięcie i oddaliłyśmy się, by w odosobnieniu przygotować na jutro mokry plan zemsty.